Św. Piotr Apostoł uznany za (SKAŁĘ), na której miał być utworzony Kościół (+ 67) syn Jana rybaka do ok. 30- rybak z Betsaidy Galilejskiej . Pontyfikat św. Piotra trwał (od 30 do ok. 67) przez Kościół rzymskokatolicki uważany był za pierwszego papieża. Nosił imię Szymon. Mieszkał w Kafarnaum. Chrystus powołał go wraz z jego bratem Andrzejem na swojego ucznia  w ewangelicznej relacji o ustanowieniu grona Dwunastu. Otrzymał od Chrystusa imię Piotr. Należał do jego najbliższego grona obecny podczas przemienienia na górze Tabor; składa wyznanie iż Jezus jest Mesjaszem Synem Boga(Mt. 16,16 nn). Według Ewangelii Św. Mateusza Św. Piotr widząc kroczącego Jezusa po wodzie zaczął iść do niego również poruszając się po tafli wody. Św. Piotr towarzyszył Jezusowi również w Ogrójcu. Jezus przepowiedział Piotrowi że po jego pojmaniu Piotr wyprze się go trzykrotnie co według Ewangelii potwierdziło się.  Podczas aresztowania  mistrza usiłował Go bronić, atakując mieczem sługę arcykapłana i obcinając mu ucho (J 18, 10). Po zmartwychwstaniu Jezus Chrystus ukazuje się Piotrowi przekazując mu władzę Pasterską (J 21, 15-17). Po zesłaniu Ducha Świętego Piotr przewodził Kościołowi wygłaszając mowę misyjną do Żydów, stając na czele uczniów i wyznawców Chrystusa. Działalność Duszpasterską św. Piotr prowadził poza Jerozolimą m.in. w Samarii, Lidzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej. Wędrował do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej poczym do Rzymu. Św. Piotr w Rzymie założył gminę chrześcijańską i został jej pierwszym biskupem. Po śmierci Heroda (+44) powrócił do Jerozolimy, po czym ponownie do Rzymu. Pisma Nowego Testamentu wymieniają Piotra blisko 150 razy ukazując jego szczególną pozycje w gronie Apostołów. Podczas prześladowania chrześcijan przez Nerona w latach 64 – 67 św. Piotr został aresztowany i zginął męczeńsko na krzyżu głową w dół na własne życzenie aby podkreślić że nie jest godzien umrzeć tak jak Jezus Chrystus. Jest autorem dwóch listów należących do Nowego Testamentu. W 320 roku nad grobem św. Piotra wzniesiono Kościół, który ostateczną formę przybrał w postaci Bazyliki Watykańskiej. Św. Piotr jest patronem m.in. diecezji w Rzymie, Berlinie, Lozannie; miast Awinionu, Biecza, Duszników Zdroju, Frankfurtu nad Menem, Genewy, Hamburga, Nantes, Poznania, Rygi, Rzymu, Trzebnicy. Ponadto jest patronem blacharzy, budowniczych mostów, kowali, kamieniarzy, marynarzy, rybaków, zegarmistrzów. Wzywany jako orędownik podczas epilepsji, gorączki, febry, ukąszenia przez węże.

Św. Paweł z Tarsu zwany Szawłem urodzony ok. 8 roku n.e. w Tarsie (Cylicja) zmarł po 61 roku. Święty chrześcijański misjonarz i teolog żydowski zwany Apostołem Narodów. Urodzony w środowisku żydowskiej diaspory, która w tym rejonie stykała się z kulturą hellenistyczną. Św. Paweł pochodził z rodziny, która miała obywatelstwo rzymskie. Początkowo był faryzeuszem wykształconym w Jerozolimie, który zajmował się prześladowaniem chrześcijan, brał osobisty udział w kamienowaniu św. Szczepana. Jednakże podczas drogi do Damaszku ok. roku 36 pod wpływem wizji, dokonała się jego przemiana i stał się wówczas wyznawca Chrystusa. Św. Paweł nawrócił się i przyjął chrzest. Często uważany jest za twórcę i organizatora chrześcijaństwa propagował jego oderwanie się od legalistycznego wypełniania zasad judaizmu. Podróżował w latach (45 – 64 lub 67) założył wiele gmin chrześcijańskich ( zborów) między innymi w Azji Mniejszej, Grecji, na Cyprze, Macedonii (Filippi). Został ok. 60 roku aresztowany przez Rzymian i przewieziony do Rzymu. Tradycja chrześcijańska głosi ze św. Paweł z Tarsu został ścięty w Rzymie za czasów prześladowań chrześcijan przez Nerona. Ponadto św. Paweł jest autorem wielu listów m.in.:

• List do Rzymian
• 1 List do Koryntian
• 2 List do Koryntian
• List do Filipian
• List do Filomena
• 1 List do Tesaloniczan
• 2 List do Tesaloniczan
• List do Efezjan
• List do Kolosan